Blog
De bestuurder van het universum
De zon is verdwenen. Ze nam mijn hoop met zich mee. Dagenlang al stromen de tranen. Als in een loop herhalen dezelfde gedachten zich...
Het prentenboek
Het is donderdagochtend. Ik ben al uren wakker, maar wakker voelt het niet. Een horde muggen riep onze slaapkamer vannacht tot...
De krachttoer
Er klinken boze stemmen op de radio. Sportievelingen hebben hun krachttoer van 100 km stappen zien inkrimpen tot een ordinaire...
De andere wereld
‘En als we nu eens een aparte wereld konden creëren,’ zei hij. ‘Eentje waar alleen goede mensen mogen wonen.’ We hadden het bij een tas...
Het is maar haar
Je hebt geen haar meer op je hoofd. Je haat het om geen haar meer op je hoofd te hebben. Je zegt tegen jezelf dat je een moord zou begaan...
Het hobbelparcours
We rijden naar huis. Het is weer chemodag. Maandag, chemodag, woensdag. Onze wereld is er al langer eentje met een eigen taal. Alleen werd...
Het monster
Het was zondagochtend. De misselijkheid was ’s nachts opgekomen. Elk half uur was ik wakker geworden, zwetend en gloeiend alsof iemand...
Dragende handen
Voor de derde keer die dag ging de bel. Een onbekende stopte me een gigantische ruiker bloemen in handen. Ik keek op het kaartje dat aan...
Het keerpunt
Er zijn eerste keren die spannend zijn en waar je naar uit kijkt. Er zijn ook eerste keren die je liever nooit had beleefd.
Zoals de eerste chemo. En vooral wat daarna kwam.
Maar na het keerpunt werd de essentie van geluk wel heel erg zichtbaar. En die is eenvoudiger dan een mens meestal denkt.
De krullen van de nieuwe ik
We hollen onszelf een leven lang voorbij en denken dat we zoveel moeten. We denken dat we nog zovele jaren tegoed hebben, dat genieten ook later nog kan. Maar op een dag kan het in een keer voorbij zijn. De dood ligt altijd op de loer.
BLOG CATEGORIEËN