Wanneer je niet tevreden bent met je leven, je verdrietig voelt en denkt dat anderen gelukkiger zijn dan jij, lees dan zeker het volgende boeddhistische verhaal. Het zal jou leren hoe je ondanks alle tekorten en tegenslagen gelukkig kunt zijn.
Er was eens een raaf die erg ongelukkig was met zijn leven. Op een dag begon hij te huilen op de tak van een boom. Een van de tranen van de raaf viel op de wang van een monnik die onder de boom zat te mediteren. De monnik keek omhoog, zag de huilende raaf en vroeg: ‘Wat is er, mijn vriend? Waarom huil je?’
‘O, wijze man,’ zei de raaf. ‘Ik ben zo ontevreden met mijn leven. Niemand houdt van me. Mensen jagen me weg. Niemand geeft me te eten. Iedereen haat me, gewoon omdat ik een raaf ben. De dood is beter dan een leven als dit.’
De woorden van de raaf vulden het hart van de monnik met compassie.
‘Vriend,’ zei hij zacht. ‘We moeten leren gelukkig te zijn met het leven dat we hebben, in welke omstandigheden dat ook is.’
Maar de raaf begreep de wijsheid van de monnik niet en ging verder met huilen.
‘Laat me jou helpen’, zei de monnik. ‘Zeg me wat je wilt dat er gebeurt. Ik zal een mantra uitspreken zodat het realiteit wordt.’
De raaf was dolgelukkig met dit aanbod en zei: ‘O, als je me echt dat plezier wilt doen, dan zou ik heel graag willen dat je een zwaan van me maakt.’
‘Dat is goed,’ zei de monnik. ‘Ik maak een zwaan van jou. Maar voor ik dat doe, wil ik dat je eerst naar een zwaan gaat en haar vraagt of zij gelukkig is met haar leven of niet. Ga en zoek dat even uit. Ik wacht hier wel op jou.’
De raaf vloog weg en ging op zoek naar een zwaan.
Het duurde niet lang voor hij er een had gevonden. De zwaan zwom in de vijver, de raaf ging ernaartoe en zei: ‘O, zwaan, jij bent zo mooi. Wit als melk. Iedereen houdt van jou. Je moet wel de gelukkigste vogel zijn in de wereld. Vertel me eens, hoe is het om zoveel geluk te hebben?’
De zwaan keek de raaf verdrietig aan
‘Nee, mijn vriend, ik ben helemaal niet gelukkig. Er zijn zoveel mooie kleuren in de wereld en ik heb er geen enkele. Wit is geen kleur. Ik denk dat een papegaai de gelukkigste vogel in de wereld is. Hij heeft zoveel mooie kleuren.’
De raaf vloog weg en ging op zoek naar een papegaai. Misschien was die dan wel de gelukkigste vogel ter wereld.
‘O, papegaai,’ zei hij toen hij ook deze vogel had gevonden. ‘Je bent zo mooi en kleurrijk. Jij moet wel de gelukkigste vogel van de wereld zijn.’
Maar de papegaai keek hem verdrietig aan en zei: ‘Nee, mijn vriend; ik ben helemaal niet gelukkig. Weet je, mensen willen papegaaien voor zichzelf. Ik ben altijd bang dat iemand me zal vangen en me zal opsluiten in een kooi. Die angst maakt dat ik me nooit kan ontspannen. Ik denk dat een pauw de gelukkigste vogel ter wereld is. Hij is ook erg mooi, heeft nog meer kleuren dan ik, maar hij mag in de natuur leven, zoals dat hoort. Hij wordt nooit opgesloten in een huis.’
De raaf vloog weg en ging op zoek naar een pauw. Na lang zoeken vond hij er een. De pauw zat in een kooi in de zoo. Honderden mensen waren bijeengekomen om hem te bewonderen. Nadat iedereen was vertrokken, vloog de raaf naar de pauw en zei: Lieve pauw, jij moet ongelooflijk gelukkig zijn. Je bent zo mooi en elke dag komen duizenden mensen naar jou kijken. Als mensen mij zien, dan jagen ze mij meteen weg. Ik denk dat jij de gelukkigste vogel bent op de planeet.’
De pauw keek verbaasd en zei: ‘Ooit dacht ik ook dat ik de mooiste en gelukkigste vogel ter wereld was, maar door mijn schoonheid zit ik opgesloten in deze zoo. En wanneer mensen mijn veren plukken om er dingen mee te maken, dan doet dat veel pijn. De pauw zuchtte diep en zei: ik ben niet gelukkig, vriend.’
De raaf was verbaasd. ‘Maar als ook jij niet gelukkig bent, welke vogel is volgens jou dan de gelukkigste vogel in de wereld?
De pauw zei: ‘Ik heb eens goed rondgekeken in de zoo. Ik zag zovele soorten vogels. En ik merkte dat jij, de raaf, de enige vogel bent die niet gevangen wordt en opgesloten wordt in een kooi. Mensen proberen jou niet te vangen. Je bent vrij. Daarom heb ik de laatste dagen al zo vaak gedacht: Wat zou ik graag een raaf willen zijn. Als ik een raaf was, dan zou ik overal kunnen gaan waar ik wilde.’
De raaf vloog terug naar zijn boom. En voor het eerst in zijn leven was hij gelukkig dat hij een raaf was.
Hij landde naast de monnik, keek hem aan en zei: Wijze man, ik wil niets anders zijn dan ik ben. Ik ben erg blij om een raaf te zijn. Eindelijk voel ik me gelukkig.’
…
Als we naar ons leven kijken, dan zien we dat we hetzelfde probleem hebben als de raaf.
We vergelijken onszelf met anderen, we zien dat zij dingen hebben die wij niet hebben, en worden ongelukkig. Het probleem is dat we onze focus leggen op wat er niet is en dat we op die manier niet waarderen wat er wel is. Zodra we leren tevreden te zijn met wat we hebben, komt er rust.
Toch is het niet zo makkelijk om dit ook echt uit te voeren. Onze focus ligt van nature op het negatieve, zoals je in deze blog kunt lezen: Hoe kun je positief denken met een geest die zich vooral op het negatieve richt?
Met mindfulness leer je hoe je dit wel kunt doen, hoe je kunt leven in aanvaarding van wat is, hoe je oordelen loslaat en focust op het hier en nu.
Luister zeker ook even naar deze podcastaflevering waarin ik jou nog veel meer tips geef die jou toelaten te leven met de wijsheid van een boeddhist:
#68 Leef als een boeddhist: volg deze 5 stelregels en krijg de onverstoorbare kalmte van een monnik.
En schrijf je in voor De Focus Challenge, een 40-daags e-mailprogramma waarin ik jou stap voor stap leer mediteren, waarin ik jou leer hoe je mindfulness toepast in het dagelijkse leven, hoe je omgaat met lastige emoties en nog veel meer.
Inschrijven kan hier.
0 reacties